Basis diertraining

Voorwaarde van belonen en straffen is dat deze binnen 0,5 seconde wordt gegeven. Daarna wordt het effect minder. Timing van de correctie of bekrachtiger is dus van groot belang. Er is een uitzondering en dat is smaakaversie. Een dier kan tot 6 uur na het eten van voedsel of het drinken nog misselijk worden en dit koppelen aan wat het heeft gegeten of gedronken. De functie lijkt overleven te zijn. Omdat dieren niet kunnen beredeneren wordt de koppeling in de hersenen toch gemaakt om verkeerd voedsel te kunnen herkennen. 

Dit is gedrag waarbij de beloning hem zit in het uitvoeren van het gedrag. Het is afhankelijk van de Intrinsieke waarde, dus de waarde die het systeem eraan koppelt ongeacht wat trainers er aan koppelen. Zo kan kauwen een intrinsieke beloning zijn, het rennen, klimmen of graven. 

Pijn is een onaangenaam gevoel waar een dier geen controle over heeft. Pijn kan daarom veel stress veroorzaken. Wel kan een dier ander gedrag vertonen bij het voelen van pijn of bij het verwachten van pijn. Een dier kan proberen te ontsnappen aan de pijn of proberen te pijn te vermijden. Het maakt niet uit of iets daadwerkelijk pijn doet, wanneer de associatie van een prikkel/stimulus met pijn is gelegd, zal een dier deze prikkel/stimulus als onaangenaam zien en daarop reageren. 

Een dier kan willen ontsnappen aan een stimulus ten gevolgen van een eerder gelegde associatie. Dit doet een dier door zelf gedrag in te zetten waardoor de onaangename prikkel vermindert of verdwijnt. B.v. door onweer of regen. Het dier moet onweer horen en regen voelen om op zoek te gaan naar een schuilplaats. Er is dus geen voorspelbaarheid. 

Men spreekt van het vermijden van gedrag wanneer een dier gedrag vertoont waarmee het de te verwachten onaangename prikkel voorkomt. Wanneer een dier regen voorspelt en een hekel heeft aan regen gaat het al een schuilplaats zoeken. Dit is de manier waarop halsters, bitten en teugels worden gebruikt. Bij een goede training vermijd het dier de druk van het bit. Bij slecht gebruik zal het dier proberen te ontsnappen aan de druk. Per definitie is vermijden dus minder stressvol, het blijft echter een dwangmiddel. Vermijden is een vorm van zelfbeloning en een vorm van klassieke conditionering. Er is n.l. voorspelbaarheid nodig en het eigen gedrag voorkomt de onaangename prikkel. 

Beloningen en correcties komen in allerlei vormen. Je kunt ze indelen in primair en secundair en zelfs geconditioneerd. Primaire beloningen (en straffen) zijn beloningen die een biologische waarde hebben zoals eten, drinken, contact, schuilplaatsen etc. Het vervult een eerste levensbehoefte. Secundaire beloningen zijn beloningen die eerst niet als beloningen werkte maar na herhaaldelijk gebruik een belonende waarde krijgen. Vaak doordat dit gekoppeld wordt met een primaire bekrachtiger. Eenmaal aangeleerd dan blijft de bekrachtiger. 

De discussie om honden/dieren wel of niet met snoepjes te belonen is hierop gebaseerd. Mensen die niet graag met voer werken ontnemen zichzelf dus een kans om het dier primair te belonen wat vervolgens niet meer nodig is omdat een koppeling is gelegd met een secundaire beloning. Daarnaast kan het voorkomen dat een dier voer niet als biologische waarde ziet, niet omdat het geen eten lust maar waarschijnlijk omdat andere leerprincipes een grotere rol spelen of iets anders een grotere waarde heeft. 

Een geconditioneerde beloning wordt vaak de clicker mee bedoeld of een klikwoord. Het heeft door klassieke conditionering een belonende waarde gekregen en hoeft dan niet altijd meer met een primaire beloning gekoppeld te worden. Eigenlijk hetzelfde dus als een secundaire beloning echter wordt het wel eens als geconditioneerde beloning benoemt omdat het een voorspeller wordt van een primaire beloning. 

Er zijn dus wel nuances aan te brengen wanneer het gaat om beloningen. Belangrijkste is dat de Timing van de beloning een grote rol speelt en wat het dier zelf van waarde vindt.